Atako Lillian
Blijf op de hoogte en volg Chantal
06 November 2013 | Oeganda, Yumbe
Atako Lillian is een meisje van 8 jaar. Ze woonde diep diep in het dorp, ver weg van alle andere kinderen. Ze is nog nooit naar school geweest. Soms liep ze langs een school, ze zag dan andere kinderen in een lokaal zitten of ze zag hen buiten spelen. Zij kon niet meedoen, ze was namelijk onderweg naar de waterpomp. Het gezin had (en heeft nog steeds, dag in dag uit) water nodig.
Eenmaal thuis zorgde ze voor haar kleine broertje van 1 jaar. Haar vader is er nooit, die heeft nog een gezin waar hij voor moet zorgen. Haar moeder was er ook niet, zij was naar het land om te kijken of haar mais al gereed zou zijn om van het land te halen, zodat het verkocht zou kunnen worden op de markt. Helaas slechte oogst, het is dan ook al lang droog geweest, misschien twee keer een klein beetje regen de afgelopen maand. Weer geen geld. Weer geen geld om goed eten te kopen, weer geen geld om Atako naar school te sturen. Want naar school gaan is duur, het kost omgerekend 1,50 euro per kwartaal en dan moet ook nog het uniform gemaakt worden en dan heeft Atako een schrift en een potlood nodig. Helaas het zit er nog niet in voorlopig.
Maar Atako gaat verhuizen. Haar moeder heeft een nicht die wonen in een dorp stuk verderop. Atako gaat verhuizen naar Lodonga. Ze gaat alleen, zonder haar moeder en zonder haar broertje. Ze gaat wonen bij de nicht van haar moeder. Deze Mevrouw werkt als leerkracht op een basischool en haar man werkt ook in het onderwijs. Zij hebben een klein kindje en waren nog op zoek naar een ‘“wiegenmeisje”. Perfect voor Atako, zij kan dat doen en dan geeft het gezin haar onderdak en eten. In het begin allemaal nog erg spannend, Atako kent niemand. Ze begint mee te lopen met een ander ouder meisje dat ook bij dit gezin woont. Dat oudere meisje is geen dochter maar weer een nichtje van de man van het huis. Ze gaan samen naar de waterpomp. Atako weet goed hoe dat gaat, water halen deed ze tenslotte twee keer per dag toen ze nog thuis woonde. Ze kan ook al goed koken, dus ook daar ‘mag’ ze in meehelpen. Pinda’s doppen, mais zeven, pap maken van meel….alles komt aan bod. Na het water halen gaat ze mee met Mevrouw. Ze gaan naar de school waar Mevrouw werkt. Artako ziet weer alle kinderen spelen en ze hoort hen liedjes zingen in de klas. Atako zit buiten te wachten. Ze kijkt wat rond en dan ineens komt Mevrouw. De baby, die Mevrouw op haar rug draagt tijdens het lesgeven, huilt. En daar is Atako voor gekomen, zij kan de baby ‘wiegen’. Iedere dag weer gaat Atako mee naar school, als de baby huilt dan wiegt zij de baby stil. En ondertussen is ze de kinderen die ze ziet op school aan het observeren.
Na schooltijd is het druk bij het gezin thuis, vele buurkinderen spelen rondom het huis, ze rennen en maken plezier. Atako lijkt ervan te genieten, spannend is het nog wel want ze is het niet gewend om kinderen om haar heen te hebben. Een buurmeisje vraagt haar om mee te spelen. Atako kan helaas niet want ze moet eerst water halen en daarna hout hakken voor het vuur om te koken. Misschien morgen? Maar alleen als het werk gedaan is, anders krijgt ze namelijk slagen met een stok.
Na een aantal weken heeft Atako haar ‘draai’ al iets meer gevonden binnen het nieuwe gezin. Ze is klaar met hout hakken en ook het water is gehaald. Ze kan nu meedoen met de buurkinderen. De baby draagt ze mee op haar rug, ze is er natuurlijk wel om voor de baby te zorgen. Haar buurmeisje is aan het spelen met een zelfgemaakte bal van oude kranten. Ze willen graag even verderop spelen. Haar buurmeisje weet een leuk huis, daar waar een Mzungu (een blank iemand) woont. Je kan daar leuk spelen volgens het buurmeisje. Atako ,loopt vrolijk mee…totdat ze de Mzungu ziet…. Whaaaaaa gillend rent ze weg. Ze heeft nog nooit in haar leven een blank iemand gezien, een ook heeft ze ooit gehoord dat die Mzungus hen kunnen opeten.
Na ruim een week, zo vanuit de bosjes soms gekeken te hebben naar de Mzungu, gaat Atako toch mee met haar buurmeisje. Ze mogen een filmpje kijken thuis bij de Mzungu. Gek die bewegende beelden maar wel erg grappig. De baby huilt soms, dus om de haverklap gaat Atako naar buiten om de baby te troosten. De Mzungu vraagt in het Engels hoe Atako heet…maar daar durft ze nog geen antwoord op te geven. Ze weet eigenlijk ook helemaal niet wat die Mzungu zegt…. Ze verstaat geen engels, spreekt alleen de lokale taal Lugbara.
Weken gaan door, overdag gaat Atako mee naar school, s’ middag werken in huis, de baby op sleeptouw meenemen en soms spelen met haar buurmeisjes, vaak bij de Mzungu thuis.
Die Mzungu is zo eng nog niet, ze neemt de tijd om spelletjes te spelen en soms maken ze ook samen wat rekenwerkbladen. Atako haar buurmeisje begrijpt de opdrachten wel, zij gaat tenslotte naar school.
Weken later is ook Atako meer gewend, praten is nog wat eng, maar daar spelen is o zo fijn!
De Mzungu begint Atako ook beter te leren kennen. Het is duidelijk dat Atako niet naar school gaat, en veel aan het werk is. Ook hoort de Mzungu Atako ‘s morgens vaak huilen. Blijkt dat ze dan niet snel genoeg is met het aankleden van haarzelf en de baby. Ze krijgt een paar fikse tikken met een stok.
De Mzungu kent de mensen waar Atako nu woont, en zij weet ook dat beide in het onderwijs werken. En wat is er nu gebeurt? De Mzungu is gaan praten met de man van het huis. Ze vraagt zich namelijk af waarom Atako niet naar school gaat. Antwoord was duidelijk, ze schijnt er nog niet aan toe te zijn, ze komt tenslotte van ver weg waar ze weinig contact had met anderen. Eerst moet Atako maar goed wennen dan mag ze misschien eind 2014 naar school.
Hhmmm de Mzungu vindt dat maar vreemd, niet goed en geeft dan ook het advies om Atako eerder naar school te sturen, ze kan dan al wennen en ze is tenslotte al acht jaar. Alle kleine beetjes zijn geholpen, ze zal iedere dag iets oppikken van de les. Daarbij is de man werkzaam in het onderwijs, dat wil zeggen dat hij voor onderwijs heeft gekozen. Het zal een beter voorbeeld zijn als hij ook ‘zijn’ kinderen naar school laat gaan ipv in huis te laten werken. Er wordt geen reactie gegeven.
Aantal weken gaan voorbij totdat het buurmeisje enorm blij naar de Mzungu komt.
Het buurmeisje is zo ontzettend blije. Waarom? Ze vertelt de Mzungu dat ze vandaag naast haar vriendinnetje op de grond in de klas mocht zitten. Ze zit nu naast Atako Lillian!!
Zomaar een voorbeeld van een meisje hier uit lodonga. Helaas is dit verhaal geen uitzondering. Vele kinderen gaan niet naar school omdat er thuis geholpen moet worden of omdat er echt geen geld is. Ik ben blij dat ze niet meer bang is voor de Mzungu, want ik geniet iedere dag van haar gezelschap bij mij thuis! Atako Lilian geniet van het naar school gaan, ze spreekt al wat meer woordjes engels en is minder shuw. De baby is ondertussen al wat groter. Het gezin heeft nu een kennis in huis gehaald, een dame van 21 jaar die zorgt voor de kleintjes thuis.
Ik wil graag meer kinderen zien spelen, meer kinderen helpen met de eerste stap richting onderwijs. Ik kan dat niet alleen maar doe dat samen met anderen. Neem eens een kijkje op onze website: www.Chonu.nl
-
06 November 2013 - 20:54
Wim Nijssen:
Ik zie het einde van een groeiproces. What's next!? XW -
07 November 2013 - 06:09
Chantal Dekker:
Wim, whats next? Niet meer zelf als vrijwilliger werken maar vrijwilligers begeleiden! Wanneer kom je langs? XC
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley