Van thuis naar huis en weer thuis

Begin jan, nieuw jaar, super fijne kerst gevierd met mijn lieve familie hier en daarna direct door naar Kampala, met koffer en al. Ik kan je zeggen….ik was retenzenuwachtig. Want 2 jan had ik vakantie en ging ik ‘even’ naar huis. Naar huis, waar mijn lieve vriendinnen zijn. Naar huis waar mijn familie is. Naar huis waar het koud zou zijn. Naar huis waar het luxe leven is. Naar huis!

En wat een onthaal, vrienden en fam. stonden me op te wachten op Schiphol. Zo blij om hen na ruim 10 maanden weer te zien. Gekke is, alsof het nog maar twee maanden geleden was dat we elkaar gezien hadden. Lang leven het internet!

Wat heb ik ontzettend genoten. Ik heb genoten van het weerzien met iedereen. Ik heb genoten om Ivar en Hugo voor de eerste keer te mogen ontmoeten….wat een schatjes! Ik heb genoten van de douche, in het begin stond ik er wel drie keer onder! Ik heb genoten van de gesprekken weer aan tafel met de BFF. Ik heb genoten van het feit dat je de stekker in het stopcontact stopt…en wat blijkt, er is gewoon stroom!! Ik heb genoten van de koelkast opendoen en kijken wat voor lekkers er allemaal in ligt, ja en dan natuurlijk opeten!. Ik heb genoten om mijn leven nu echt in real life te kunnen vertellen. Ik heb genoten van de kinderen van mijn vriendinnen, van mijn neefjes en nichtjes. Ik heb genoten dat ik mijn Opa nog heb kunnen zien, en leuk met hem kunnen spreken (zal wrs. de laatste keer geweest zijn). Ik heb genoten van auto rijden op goede wegen. Ik heb genoten van het zappen vanaf de bank. Ik heb genoten van de sneeuw en de kou!! Ik heb genoten van het slapen in ene heerlijk bed bij moeders thuis.
Mijn God wat heb ik genoten.

Maar mijn God wat was ik moe zeg na 4 weken. Rennen, vliegen, etentjes, gezellige avondjes, saunaatje, vertellen, presentatie geven voor ChoNU, even paar keer op en neer naar Travel Clinic, willen voldoen aan de verwachtingen van iedereen, alle indrukken en alles weer goed op me in laten nemen. En tja, een verkoudheid daar ontkom je denk ik niet aan als je van 30 graden in een keer naar min 8 gaat!
Na bijna 4 weken kwam het afscheid wel steeds weer dichterbij. Afscheid nemen voor hoelang?
Maar ondanks dat had ik ook veel zin om weer naar huis te gaan.

En dan weer thuis hier in Uganda! Heerlijk de warmte weer en super fijn om iedereen te zien. Mijn thuiskomst was wel iets anders dan ik had verwacht. Direct in Kampala een 2-daagse meeting van UNICEF, alle betrokken aanwezig, incl de directeuren van de PTC. Was goed deze bijeenkomt maar vele discussie kwamen boven. En klap op de vuurpijl, de geldkraan vanuit Nederland UNICEF wordt dichtgedraaid. Het project zal eerder stoppen dan gepland. Ziet er nu naar uit dat er geld blijft komen tot sept. en dat wij dan t/m dec. aan ons project kunnen werken. Reden: Corruptie! BAM! Die kwam wel even binnen.
Toch vol goede moed weer aan de slag, ik ga er alles uithalen wat er nog valt uit te halen, samen met al mijn CCT’ers.
Tijdens de bijeenkomt kregen we ook te horen dat er een 5 daagse training zou zijn over het implementeren van een nieuw onderwijsprogramma PTC jaar 1. Pauline (collega) gaf toch aan dat we er wel bij moesten zijn. En jahoor….daar zaten we dan, paar dagen later in Lira met vele collega's van de PTC. Een 5 daagse training wat volgens mij in twee dagen gegeven had kunnen worden. Ehhh en Pauline, waar is zij eigenlijk? Hahah zij was slim, er kwam fam. op bezoek…leukere tijden dan daar in de hitte naar lange speeches luisteren. Maar even voor de duidelijkheid, het was een goede training hoor, alleen niet echt relevant voor ons als teacher Educators. Pauline bedankt hè voor je pleidooi dat we er bij ‘moesten’ zijn hahaha.
Leuke was wel, alle collega’s weer gezien, leuk! Leuk! En geslapen in een heerlijk mooi hotel in Lira!

Ik ben thuis, hier in Lodonga! Kinderen hebben de tijd van hun leven gehad tijdens mijn afwezigheid. Het is hen nml gelukt om op slinkse wijze aan mijn sleutel te komen en lekker te vertoeven in mijn huis. Als de kat van huis is......
Ik was er alles dan blij mee. Alles opengehaald, kasten open etc etc. Wat een enorme teleurstelling van zowel de kids maar ook van de volwassenen hier in de buurt. Had graag gewild dat iemand mij even gebeld zou hebben om te vragen of het verhaal klopt; dat de kids in mijn huis mogen slapen! Patrick was helaas niet aanwezig en ook twee anderen buren waren er niet vanwege de vakantie. Na twee goede/ pittige gesprekken met de ouders en kids is de rust weer terug. Mijn huisje is weer lekker op orde. Water heb ik ondertussen nu ook in huis….wat een luxe toch hè? Kids zijn blij dat ik er weer ben. En ja eerlijk is eerlijk ze zijn ook blij met de prinsessenjurken, pruiken, autootjes , boekjes en andere spelletjes die ik van o.a. vrienden heb gekregen (en hier en daar zelf gekocht....meer spulen voor hen dan voor mezelf) en heb meegenomen. Te leuk, vanmorgen gingen Patricia en Fiona in hun prinsessenjurk en orange pruik op naar de kerk. Zo trots als ze waren!! Dat maakte mijn toch-wel-weer-even-cultuurshok-en-periode-van-wennen weer goed!

En…jaja….ik kan het eindelijk zeggen….ik ben gewoon aan het werk!! Maanden heeft het stil gelegen maar nu zijn we dan eindelijk begonnen met het coachen van de directeuren en onder-directeuren op de basisscholen. Coachen in het geven van goede feedback zodat het “teaching and learning proces” verbeterd zal gaan worden. En oh wat is dat leuk om te doen!! En oh wat is het soms bijzonder om te doen. We komen speciaal voor de Directeuren maar tijdens de evaluatie met de desbetreffende leerkracht lopen ze gewoon regelmatig weg. “Eeh…pardon…we are here for helping you!” Blijft af en toe erg bijzonder om hier met de locale mensen te werken ;-). Of een CCT'er die zegt dat we nog even langs een school gaan omdat er iets belangrijks zou zijn. Bleek er voor hem een meeting te zijn en hij dacht wrs: "wel makkelijk met de auto van UNICEF daarheen". Ik heb hem daar gelaten en ben weer terug gegaan naar de PTC. Ik geloof dat hij liever had gehad dat ik op hem zou wachten. nee, die periode van geduld en wachten heb ik gehad hahaha.

Verder is het hier nog rustig, schooljaar is al ruim een week begonnen maar er zijn nog maar enkele studenten. De resultaten van de examens van vorig jaar zijn nog niet binnen. En ja waarom zal je dan toch niet alvast gaan beginnen met je studie en school? Nee joh….”ga maar weer naar huis, wrs beginnen we volgende week”. Of misschien een idee om toch alvast les te gaan geven? Tis maar een idee hoor ;-)

ChoNU gaat ook starten volgende week! In jan heb ik een aantal presentaties gegeven in Nederland, heb in de krant gestaan (zie link onderaan in deze blog) en goed kunnen sparren met de anderen leden van het bestuur. Eerlijk? Ben best trots op ChoNU, zin om te gaan starten. Wil je meer weten hierover: www.chonu.nl

Liefs uit een bloedheet Lodonga!

Link Krant: http://chonu.nl/Children_of_North_Uganda/Nieuws_ChoNU_files/NOORDHOLLANDS%20DAGBLAD%2026%20JAN%202013%20DIGITAAL.pdf